14-12-2018
Heeft u reeds gestemd voor de Sandropov Award ?
Naar jaarlijkse gewoonte kiezen de lezers van Sandropov de prestatie van het jaar: De Sandropov Award. Je kan nog stemmen tot en met zondag. Wij hebben de kandidaten voor de Sandropov Award 2018 nog eens op een rij gezet...
Jonas Langenakens in Haspengouw
Zeven jaar na zijn eerste nominatie maakt Jonas Langenakens opnieuw deel uit van onze eindejaarslijst. Mijn leeftijdsgenoot reed een beperkt, maar wel een opvallend programma. In Jean-Louis Dumont moest hij de wagen op kant zetten maar zijn andere prestaties werden wel opgemerkt. Achtste in een sterk bezette Wallonie, tiende in die schitterende rally van Luxemburg en winst bij zijn debuut in de Hemicuda Rally in Koekelare, en dus zijn eerste algemene overwinning in West-Vlaanderen. We nomineren Langenakens echter voor zijn prestaties in Haspengouw, net zoals in 2011. Daar werd hij knap zesde, vóór onder meer de R5’s van Sébastien Bédoret en Robin Maes.
Het was al te lang geleden dat Langenakens nog eens genomineerd werd. Bij deze is dat terug helemaal goedgemaakt.
Adrian Fernémont in Spa
Duizend maal dank aan Adrian Fernémont om dit seizoen te kruiden en te kleuren. Wie dacht dat Kris Princen en Vincent Verschueren de zeges onder elkaar zouden verdelen kwam al snel bedrogen uit want Fernémont legde Princen in Spa netjes over de knie. Het werd één van de meest bloedstollende rally’s van het seizoen. Drie weken later bevestigde Fernémont door in de Wallonie opnieuw te strijden voor winst. Even dachten we dat we naar een driestrijd om de titel zouden gaan maar een olielek in Bocholt maakte daar een eind aan.
Het najaar oogde indrukwekkend en was het niet van Stéphane Lefebvre geweest dan won Fernémont twee rally’s dit jaar. Hoe hij daar tempo hield met de Franse fabriekspiloot was indrukwekkend, misschien nog meer impressionant dan in Spa.
Eindelijk drijft iemand van die verloren gewaande Waalse generatie boven. We hopen echt dat Fernémont volgend jaar minstens evenveel rally’s rijdt. Indien dat het geval is hebben we er niet enkel één van de leukste attracties van 2018 bij, maar vooral een topfavoriet voor de titel. Zeg dat Sandropov het gezegd heeft.
Patrick Snijers in Bocholt
We zouden ons al flink moeten vergissen, maar volgens ons is Patrick Snijers nog nooit genomineerd geweest voor de Sandropov Award. Dat komt omdat we liever kijken naar jong geweld, maar in de Sezoensrally ging De Lange echt tekeer als een jonge spring-in-’t-veld. Bijzonder straf!
Snijers reed eindelijk nog eens een volledig seizoen, en daar hebben we allemaal van genoten, en in het bijzonder in Bocholt. Snijers liet het publiek niet enkel genieten van een genereuze, brutale stijl, maar hij liet ook ontzettend sterke tijden noteren, en dat met een achterwiel aangedreven wagen op die gladde kiezels. Hij kwam zelfs heel even in aanmerking voor het podium, tot hij op het einde nog werd teruggeslagen. Uiteindelijk eindigde hij nog vijfde.
Volgend jaar zullen we zeker opnieuw kunnen genieten van Snijers al blijft de vraag, met welke wagen? De Porsche is de Limburger op het lijf geschreven. Snijers hoeft niet meer te gaan wedijveren met een R5, daarvoor heeft hij in zijn lange carrière al te veel bewezen. Bij deze kennen jullie onze voorkeur (en dat van iemand niet altijd even warm loopt van GT’s).
Thierry Neuville in Sardinië
Ja, Neuville staat bijna ieder jaar in onze lijst, ook al speelt enkele klassen hoger dan de rest in deze lijst. Maar die Power Stage in Sardinië was ongetwijfeld het rallymoment van het jaar in het WRC. Het deed terugdenken aan die heroïsche Golden Stage in Cyprus. Ook toen maakte hij bijna een buiteling richting de overwinning en werd de limiet meer dan eens opgezocht en flink overschreden.
Vorig jaar werd Neuville genomineerd omdat hij Elfyn Evans in Argentinië in extremis nog voorbij ging en won met zeven tienden van een seconden. Dat was ook het verschil in Sardinië, maar dan wel op Sébastien Ogier, wat het des te legendarischer maakte. Aan het einde van de rit heeft het niets uitgehaald. De Fransman pakte zijn zoveelste titel, de Belg zijn zoveelste vice-titel, maar genoten hebben we wel.
Rhys Yates in Wervik
Alleen aandachtige volgers hadden al gehoord van Rhys Yates vóór Wervik. De Brit reed een vrij sobere Ypres Rally in 2017 maar kwam met een andere ingesteldheid naar editie 2018 en besliste om zich optimaal voor te bereiden in Wervik.
Yates stond bijlange niet op het kransje favorieten voor deze voorbereidingswedstrijd, maar al snel bleek de piepjonge Brit een gesel voor de lokale piloten en de andere teams die zich kwamen voorbereiden in de Tabaksstad.
Met ongelooflijk veel lef en durf snelde hij naar winst, maar misschien ging het net iets te vlot want Wervik is Ypres niet, zo bleek. Yates veroverde wel veel rallyharten door een agressieve stijl. Zo willen de mensen een Skoda Fabia R5 zien rondrijden.
Vorig jaar nomineerden we Jim van den Heuvel, vooral voor die schitterende afdaling op KP Wervik, aan “de linde”. Yates deed er nog een half schepje bovenop, als een volleerde mountainbiker in de afdaling.
Gilles Pyck in Ieper
Ja, er is met onder meer Niels Reynvoet en Gilles Snaet (lid van onze long list), veel meer dan Gilles Pyck, maar de winnaar van de Sandropov Award bevestigde dit jaar al het goede en is op zijn eentje de belichaming van een sterke West-Vlaamse lichting.
Pyck pakte dit jaar drie BRC-manches en won in Kortrijk ook nog een klein prestigeduel. Toch nomineren we hem niet voor zijn prestaties waar hij de overwinning pakte, maar voor een prestatie waar hij een overwinning had moeten pakken, in Ieper. De jonge West-Vlaming kende tot aan Ieper nog niet veel geluk al had hij op dat moment wel al een Juniorzege op zak, in Tielt.
In Ieper leek het tij te gaan keren al begon de rally niet bijster goed met heel wat tijdsverlies in het begin, maar Pyck knokte op een weergaloze manier terug en rolde bijna het ganse peloton op. Met nog de slotlus te gaan was hij beste Junior en stond hij op anderhalve minuut van de leider in RC4. Dat was zowat de tijd die hij verloor in het begin van de wedstrijd. Maar op Vleteren2 stokte de remonte door mechanische problemen. Pyck zijn geluk zou pas keren in de Omloop waar hij opnieuw aanknoopte met een zege. Later pakte hij ook nog de winst in de Condroz.
Voor ons heeft Pyck zich in R2 genoeg bewezen in België en is het tijd voor de volgende stap, al is dat budgettair gezien niet altijd even gemakkelijk en kan hij niet rekenen op hetzelfde kapitaal en dezelfde entourage als die andere talentvolle generatiegenoot aan de andere kant van het land. En oja: als de RACB op zoek gaat naar een opvolger voor Guillaume de Mévius, hoeven ze voor mijn part geen “contest” meer te organiseren. Voor ons is Pyck de kortste weg naar nieuw nationaal succes in het buitenland, mits wat geduld en een flink programma.
James Williams in Ieper
De enige die Pyck kon voorblijven in Ieper was James Williams. Wat de jonge Brit toonde in Ieper getuigde van veel talent.
Williams reed in 2017 ook al in Ieper, toen nog in de Ford Fiesta met ene Dai Roberts naast zich. Die ene deelname zorgde voor genoeg basis om dit jaar te schitteren en niet enkel zijn Britse concurrenten een stevige hak te zetten maar ook veel Belgische jongeren te kijk te zetten. Vooral de manier waarop was indrukwekkend. Wie de moeite nam om minstens één keer langer te blijven staan zal weten waarover we spreken.
Er schuilt veel talent in die jongen, maar hij heeft één groot nadeel en dat is hij dit jaar veel te weinig reed om zich ook in de UK te laten opmerken.
Sébastien Bédoret in de Omloop
Adieu Achiel Boxoen, bienvenue Sébastien Bédoret. Zo kunnen we het debacle bij Skoda kort voor de Haspengouw het best samenvatten. Na een teleurstellend jaar van Achiel Boxoen besliste Skoda, niet geheel onterecht, om de samenwerking te verbreken en scheep te gaan met een jongeman die wél de juiste leerschool volgde en wél al iets had bewezen op Belgische bodem.
Een uitstekende keuze bleek al snel, want Bédoret zette de Skoda in Tielt meteen op het podium! Het was het begin van een heel correct jaar dat moet zorgen voor voldoende fondom volgend jaar echt te gaan schitteren en mee te doen om de knikkers.
We nomineren Sébastien voor zijn eerste scratch in het BRC. Die kwam er in het slot van de Omloop van Vlaanderen. Hij reed in en rond Roeselare een schitterende wedstrijd en klokte bijna constant tijden in de top drie. Daar rechte de jongeman voor het eerst de rug en toonde hij voor het eerst dat hij niemand moet vrezen.
Adrien Fourmaux in Béthune
Eigenlijk mag deze er niet bij. Adrien Fourmaux is geen Belg en Béthune ligt niet in België, al vinden we dat we met deze belfortstad in Frans-Vlaanderen het valsspelen tot een minimum minimorum beperken. Feit is: Fourmaux heeft ons dé passages van het jaar bezorgd. En omdat we aan onze kleine teen aanvoelen dat het potentieel en talent dat in deze kerel huist, hem wel eens heel ver zou kunnen brengen, nemen we hem toch op in de lijst.
Velen gaan hun wenkbrauwen fronsen. Fourmaux wie? Eerder toevallig werd hij opgevist door het nationale team om de Fiesta Cup te betwisten in Frankrijk. Hij debuteerde vorig jaar in Le Touquet en liet zich met enkele sterke tijden en een meer dan degelijke 28steplaats meteen opmerken. Na een meer dan goed debuutseizoen mochten de ambities worden bijgesteld. Fourmaux boekte maar liefst een vijf op vijf in de Fiesta Cup en liet zich in zijn eerste Var opmerken bij zijn R5-debuut door in zijn Fiesta meteen tijden in de top drie te draaien (alvorens in het decor te belanden). Dit is Frankrijk’s “Next Big Thing”, daar zijn we nu al van overtuigd.
Mats van den Brand in EBR
Ook Mats van den Brand werd al eens genomineerd, en nog niet eens zo lang geleden, maar het lijkt al een eeuwigheid. Ooit nomineerden we hem voor zijn passage in Bocholt met de Fiesta R2. We dachten dat we hét nieuwe talent van Nederland gevonden hadden en dat we de opvolger van Kevin Abbring en Hans Weijs kenden. Van den Brand reed zich later onder meer in de kijker in de DMack Cup, maar daarna, na 2015, werd het vrij stil en richtte hij zich op het bouwen van BMW M3’s.
Dit jaar reed hij de M-Cup in België. We genoten, weliswaar met een ietwat raar gevoel, want er zat/zit zoveel meer in deze jonge Nederlander. Anderzijds waren we wel heel tevreden over zijn engagement want van den Brand was zonder enige twijfel dé attractie op de Belgische rallywegen in 2018. De enige op wie je dit jaar echt wachtte. Wat een stijl, wat een snelheid. Zelden zagen we iemand op zo’n manier met een M3 rijden. Forceful Driving.Dat is het minste dat je kon zeggen. Nog altijd maar 27… Misschien, heel misschien, als de zaken goed draaien, moet deze jonge snaak alsnog eens een poging wagen om een stapje hoger te wagen. Het zou absolute zonde zijn mochten we hem tot het einde der dagen moeten zien rondrijden in die BMW M3. Maar liever dat, of niets.
Grégoire Munster in Vaucluse
Een pintje voor diegene die een piloot vind die dit jaar meer reed dan Grégoire Munster. 26 rally’s… En belangrijker: er werd geoogst. Vier overwinningen en de titel bij de Belgische Junioren, drie overwinningen en een vice-titel in de Duitse Adam Cup en een hele reeks dichte ereplaatsen, zoals die dertiende stek in de Vaucluse in de Peugeot 208 R2. Dat was toch eentje om in te kaderen, zeker omdat het slechts zijn tweede rally op (Frans) onverhard was.
Ook Munster moet nu een stap zetten, en dat gaat moeite en geld kosten, maar het is broodnodig, zeker omdat er al zoveel is in geïnvesteerd in de jonge snaak met een stevige kop op de schouders. Duitsland en België heeft hij gehad, Frankrijk is een optie, maar Europa en de wereld lonken nu al. Hij heeft nog een stevige weg af te leggen en hij moet nog stevige stappen voorwaarts zetten (denk maar aan Ieper dit jaar) maar met de ervaring die hij nu al heeft en de uitstekende entourage is hij misschien onze enige hoop in bange dagen, want de kweekvijver der junioren en jonge talenten oogt maar droogjes.
Xavier Baugnet in Condroz
Ook Xavier Baugnet is niet aan zijn proefstuk toe bij ons, maar ook deze keer heeft hij zijn nominatie dubbel en dik verdiend. Eén noemenswaardige rally reed Baugnet dit jaar (tenzij je er per se de Escort Rally bij wil tellen). Met de steun van gulle weldoener André Leyh verscheen hij aan de start van de Condroz met een nagelnieuwe Citroën C3 R5.
Welgeteld één lusje had hij nodig om de wagen onder de knie te krijgen alvorens hij zich kwam moeien met tijden in de top vijf. Op zondag ging hij zelfs aan de haal met twee besttijden op een moment dat er vooraan nog flink gekoerst werd, en ook in het peloton waar hij in zat werd er flink getrapt op het gas. Baugnet leek die fantastisch strijd te gaan winnen tot hij lek reed en “pas” achtste werd, op één luttel secondje van Kevin Demaerschalk met eenzelfde wapen (maar met een pak meer ervaring). (Baugnet wipte Demaerschalk uit onze shortlist).
Die jongen verdient toch ook een pak meer dan een luttele one-shot. Mocht hij dezelfde kansen krijgen als Fernémont dit jaar, dan zouden we nog wat zien van deze gast die net als Fernémont deel uitmaakt van een gouden, maar wat vergeten en vooral verloren gewaande generatie.
Thomas Vauterin in Kortrijk
Afsluiten doen we met nog een oudgediende in deze eindejaarslijst. Niet toevallig veel gekende namen in onze lijst. Het gaat om mannen die er bovenuit steken en op gelijk welk moment met gelijk welke wagen scoren. Dat is bij deze ook zo.
Ook Thomas Vauterin had amper rally’s in de benen vooraleer hij naar Kortrijk kwam. Vorig jaar werd hij nog schitterend tweede in de zes uren, én mocht hij opnieuw aan de start gestaan hebben met een goede R5 dan was hij opnieuw podiumrijp. Vauterin haalde echter de BMW M3 nog eens van stal en reed zich in ware Mats van den Brandstijl naar de overwinning. Didier Vanwijnsberghe moest lijdzaam toe zien hoe de Kortrijkzaan hem op zondag voorbij snelde en ervan wegreed.
Vauterin verbaasde ook op circuit in de Norma. Zoals ik zei: op gelijk welk moment met gelijk welke wagen scoort hij. Zo herken je rastalent. Hoog tijd dat ook bij hem eens een geldschieter langs gaat. Wie een winnaar wil die de kleuren van een sponsor goed verdedigt, kan met Vauterin nooit of te nimmer bedrogen uitkomen. Uit het goede hout gesneden, zo lopen er niet veel meer rond.
Stemmen doe je via sandropov.wordpress.com